NIKKI OP REIS

¡Hola todos!

Zoals ik in het vorige stukje schreef werden we onthaald door orkaan Grace. Nadat we ons de dag door hadden verveeld ging ‘s avonds de stroom weer aan en stroomde er weer water uit de kraan! We besloten bij een restaurantje vlakbij te eten (want dankzij de stroom weer open) en het was heerlijk. We aten quesadillas met chorizo, tacos del pastor (taco’s met een soort geroosterd lamsvlees) en natuurlijk guacamole met tostada’s, het eten is zó lekker hier!

Hoewel er ‘s avonds een DJ booth in het hostel werd opgezet nam onze jetlag de overhand en lagen we weer keurig op tijd in bed. Deze nacht was een stuk rustiger, op het eindeloze gezaag van mijn onderbuurman na. Wat zijn dorms toch fijn! 😉 Umi en ik werden beiden rond zes uur wakker (ja echt!!!! ik werd om zes uur wakker, wie had dat ooit gedacht?) en om acht uur gingen we naar beneden voor een lesje yoga. Nou dat mag vaker, want ik bleek echt zo stijf als een hark dus er is werk aan de winkel. Leuk was het wel, en met bezweette koppies zaten we daarna aan het ontbijt.

Nadat we uitgecheckten hebben we fietsen gehuurd en zijn we (over de snelweg, joepie!) naar cenote Cristal gefietst. Het normale leven was weer hervat en als je niet van de orkaan zou weten zou je het misschien niet eens door hebben. Enfin, er zijn hier veel cenotes in de omgeving en Cristal ligt wat verder weg van Tulum en naast een andere cenote (Escondido) dus dat leek ons wel leuk. Helaas bleek Escondido gesloten vanwege el hurácan maar dat mocht de pret niet drukken want we hebben heerlijk gesnorkeld en gezwommen in cenote Cristal. Todo bueno, je zou het gekrijs van de Amerikanen bijna vergeten.

Na onze verfrissende duik zetten we de terugtocht in en lunchten we bij Liefs, een super schattig vegan restaurantje (van een Nederlands stel, hence the name) bestaande uit twee turquoise Volkswagen busjes. Het eten was wederom heerlijk, yuca verving het lamsvlees op de tacos del pastor en verder heb ik de lekkerste ijskoffie ooit op (met kokosmelk). Eerst yoga en nu vegan eten, hoe hip gaat deze dag nog worden?

Na de stevige lunch vervolgenden we onze fietstocht naar de kust. We hadden het fietsen in Tulum inmiddels goed onder de knie en ook voor het oversteken een tactiek ontwikkeld: lief lachen en gaan. De Mexicaanse mannen zijn namelijk nogal fan van ons en uiten dit naast het schaamteloos staren, eindeloos “hola chickas” zeggen en stiekem foto’s maken dus tevens in voorrang verlenen. Vandaag mochten we wel verder richting het strand en we besloten meteen door te fietsen naar de Maya ruïnes. Maar helaas pindakaas, dommage pindafromage, super sad peanutspread (ik ben nog zoekende naar eens Spaanse versie, suggesties zijn welkom in de reacties), de ruïnes waren niet toegankelijk (vanwege de orkaan) dus zonder er ook maar iets van te hebben gezien paaiden we weer af. Onze treur was echter van korte duur, want toen we naar het strand liepen belandden we werkelijk in het paradijs. Zoals een oud Mexicaans gezegde luidt: “hagelwit zand, azuurblauwe zee, palmbomen, zon en een mens is tevree.”

Na een warme duik in het Caribische water was het tijd om terug te fietsen en onze stalen rossen in te leveren. We haalden de bagage op bij het hostel en namen een taxi naar het ADO busstation. Het is jammer dat we door Grace niet alles van Tulum hebben kunnen zien, maar deze dag was super en maakte ons verveeldagje meer dan goed! We vielen met onze neus in de boter want in de bus naar Bacalar bleek exact dezelfde Spaans nagesynchroniseerde film aan te staan als in onze bus naar Tulum, waar we dus wederom op vol volume van konden genieten.

In Bacalar aangekomen vonden we in ons beste Spaans een taxi die ons voor $40,- (ca. 1,80) naar Casa Buena Onda bracht. De airbnb is heel schattig en we werden vriendelijk verwelkomd. Na een gezonde maaltijd (chocolade muffins + chili/limoen chips) vielen we als een blok in slaap.

De volgende ochtend werden we weer om 6:00 wakker en besloten we een wandelingetje te maken naar het meer. Heel Bacalar sliep nog, we waren letterlijk de enigen op straat. Toen we terugkwamen hadden we nog wat tijd te doden tot het ontbijt dus besloten we weer even te sporten. Na een heerlijk ontbijtje vertrokken we met de andere gasten uit onze airbnb naar Club Naval waar op ons werd gewacht omdat we gingen zeilen!!! Vergezeld door drie Mexicaanse jongens vertrokken we met een catamaran het meer op en het was fan-tas-tisch! Het meer staat bekend om z’n zeven tinten blauw, die ontstaan door een samenspel van licht, diepte, water en sediment. Ik heb denk ik nog nooit zulk mooi water gezien, en dan ook nog eens zeilend, wat een sprookje. We hebben op twee plekken geankerd om lekker te zwemmen en de stromatolieten te bekijken. Toen was het helaas alweer tijd om terug te gaan, maar als we langer op het water hadden gezeten waren we levend gegrild dus in dat opzicht was het goed.

Terug op het vaste land namen we afscheid van onze Franse vrienden om vervolgens overvallen te worden door de hitte. Na een kleine zoektocht hebben we vrij matig geluncht en daarna zijn we teruggegaan naar de airbnb om na te denken over het plan voor de komende dagen. We hadden van te voren wel een globale planning gemaakt met wat we wilden zien, maar die bleek in de praktijk ietwat (lees: totaal) onrealistisch. Het duizelde ons een beetje van de (on)mogelijkheden en ongeveer alle opties hebben de revue gepasseerd: naar Caye Caulker in Belize, een uitstapje naar Guatemala, vliegen naar Oaxaca of Mexico City, etc. Uiteindelijk hebben we besloten sowieso in Mexico te blijven i.v.m. alle covid eisen wanneer we naar Belize of Guatemala zouden gaan. Na een goeie drie uur waren we er eindelijk uit wat we zouden gaan doen, dat moest natuurlijk gevierd worden met een mojito aan het water. 😉

Op aanraden van Yanis, de host van de airbnb, zijn we die avond chique uit eten geweest bij Nixtamal. We hadden geluk want er was nog precies één tafeltje vrij en na ons ontstond een lange rij, maar och wat hebben we lekker gegeten! Bij de helft van wat op ons bord lag hadden we werkelijk geen idee wat het nu precies was maar het smaakte echt ontzettend goed. Daarna liepen we terug naar onze airbnb waar we moe en voldaan in slaap vielen.

Ons ritme is nog steeds verknipt (of goed, net hoe je het bekijkt), dus ook deze ochtend waren we er weer vlot bij. Weer hebben we even gesport en het ontbijt was nog lekkerder dan gister. Toen we onze spullen hadden opgeruimd zijn we naar cenote Azul gelopen, want dat was ‘25 minuten lopen’. Nou, als je sprint misschien, meine güte wat een eind. Toen we er eenmaal waren werden we echter niet teleurgesteld, het was prachtig en heel groot. We besloten naar de overkant te zwemmen en daar even te chillen bij een schommel. Helaas begon het toen te storten, het hield maar niet op. We konden onze droge spullen alleen niet redden want het onweerde ook nog eens en we zaten precies aan de andere kant van het water. Verslagen zijn we uiteindelijk maar bij een restaurant gaan zitten waar we ons niet helemaal fijn voelden in alleen bikini, gelukkig maakte de guacamole het enigszins goed.

Toen we eindelijk terug konden zwemmen troffen we alles (inclusief onze schoenen, jippie!) zeiknat aan dus dat was flink balen. Als de grootste sukkels ooit zijn we vervolgens in handdoek, met onze natte meuk + snorkels in de hand, aan de terugtocht begonnen. Bij het eerste het beste restaurant dat we tegenkwamen hebben we om een taxi gevraagd, omdat we geen kleingeld hadden heeft degene die de taxi belde net zoveel fooi gekregen als het hele taxiritje kostte, oeps. Nog een keer dat roteind lopen zagen we alleen echt niet zitten dus het was maar even zo. Gelukkig mochten we nog de hele dag gebruik maken van de airbnb, we hingen onze spullen daar te drogen maar al snel stortte het weer. Een beetje een onboffelijke situatie maar gelukkig konden we er om lachen. Les voor de volgende keer: regenponcho over de spullen als we niet in de buurt zijn.

Na een uur voor de regen te hebben geschuild gingen we op jacht naar een ATM, maar die was leeg omdat ‘ie op zondag niet wordt gevuld, zucht. Toen zijn we biertjes gaan drinken bij een hostel waar we al snel twee Nederlandse gasten ontmoetten (Tommy en Ferry; eindigt jouw naam nou ook op een ‘ie’ klank? Dan mag je bij de club xxx Umi & Nikki) dus dat was gezellig. We zijn onze spullen gaan ophalen bij de airbnb en toen naar een mini tentje gegaan dat ons was aangeraden door Yanis. We aten de lekkerste burrito tot nu toe, maar kwamen er bij de rekening ook achter dat ons enorme glas vol water misschien kraanwater is geweest. Hoe dat eindigt is dus nog even spannend, I’ll keep you posted.

De taxi bracht ons naar het ADO station waar we om 23:00 de nachtbus naar Palenque instapten. Het is terwijl ik dit schrijf 7:30 en op zich hebben we beiden wel oké geslapen, maar inmiddels voel ik mijn extremiteiten niet meer en zijn m’n billen vierkant dus ik ben blij dat we er over een uurtje zijn. Vandaag gaan de we Maya ruïnes in Palenque bekijken en morgen nemen we alweer de bus naar San Cristobal de las Casas, ik heb er heel veel zin in!

¡Ciao adíos!

Liefs Nikki