NIKKI OP REIS

Hallo allemaal,

Afgelopen zondag was de tweede fondswerftraining. Het was net als de vorige keer een leuke en leerzame, maar vooral ook gezellige dag. In de trein en op centraal station hadden we al afgesproken om met een aantal mensen samen te verzamelen. We gingen samen naar het buurthuis waar de training was en dat was al heel gezellig. Iedereen is nu minder verlegen omdat we elkaar steeds beter leren kennen.

We begonnen net als de vorige keer met het tellen van het aantal aanwezigen, maar wel op een leuke manier. Iemand begint door het getal één te zeggen en dan roept iemand anders twee, drie, vier etc. tot dat iedereen een keer geweest is. Dat klinkt misschien makkelijk, maar er wordt altijd wel een getal dubbel gezegd wat voor enige verwarring zorgt. Toen hebben we een oplossing  voor dat probleem bedacht en wisten we met hoeveel mensen we waren.

We hebben het huiswerk van de twee weken daarvoor kort besproken, hoe het voelt om elke dag je successen op te schrijven en te delen bijvoorbeeld. Daarna gingen we in tweetallen een opdracht doen waarbij je een verhaal vertelde over iets waar je niets aan kon doen. (Denk aan: te laat komen, iets vergeten, etc.) Toen vertelde Brenda ons over de twee rollen die je kan aannemen: de slachtofferrol (‘ik was het hélemaal vergeten, zo ben ik nou eenmaal’) en de verantwoordelijke rol (‘sorry! ik heb het niet opgeschreven, mijn fout…’). Toen vertelde we het verhaal van daarvoor nog een keer, maar nu niet meer als slachtoffer. Je moet daarbij heel erg op taalgebruik letten. We hebben de voordelen en nadelen van de verschillende ‘rollen’ besproken en toen mocht je kiezen welke je wilde aannemen. Iedereen wil (uiteraard) verantwoordelijk verdergaan. We leerden dat je ook in een situatie waar je écht geen invloed op hebt, je een verantwoordelijke houding kan aannemen: als iemand op straat je bijvoorbeeld uitscheldt, dan kan je ervoor kiezen of je wel of niet iets met die woorden doet. Het is aan jou om de woorden als ‘kwetsend te ervaren’, of juist niet. En dat is natuurlijk moeilijk, maar oefening baart kunst.

Na de training zijn we uit eten gegaan met veel mensen. We hebben lekker pizza’s gegeten en het was hartstikke gezellig (zie foto). Na het eten zijn wel nog even naar de Coca Cola pop up store geweest op het centraal station (onbeperkt Cola yesss) en toen gingen we toch echt naar huis.

Volgende week is de laatste training en we gaan ’s ochtends schaatsen op het museumplein, het wordt vast leuk.

Liefs,

Nikki