Hoi allemaal,
37 dagen geleden kwam ik terug. Langzaamaan rol ik weer in het oude leven. Het is leuk, maar soms ook moeilijker dan ik verwachtte, je plekje terugvinden als je er een halfjaar tussenuit bent geweest is niet niks. School is weer begonnen en het meeste is nog precies hetzelfde als voordat ik weg ging, alsof de tijd heeft stilgestaan, en toch lijkt soms alles anders.
Ik ben blij om mijn familie en vrienden weer te zien. Veel dingen zijn fijn, vaak makkelijker en luxer. Ik kan genieten van de rust om me heen maar mis de drukte ook, dat er constant 40 mensen om je heen zijn met wie je een gesprek over alles en niks voert. Ik mis het wachten lopen, het varen en het ontdekken. De mensen, en de vrijheid.
India verwoordde het prachtig op haar blog: ‘I was a bird that had learnt how to fly, but was now being forced back into the golden cage. I was supposed to move forward, not back. I just knew: nothing was going to be the same ever again.’ Ik raad iedereen aan om India’s blog te lezen, ze schrijft echt prachtig. http://india-at-sea.com/blog/
Ik hoefde pas na de (fantastische!) meivakantie weer naar school, de week daarvoor was stageweek en School at Sea telde voor mij als stage. In die week heb ik veel afgesproken met vriendinnen, dat was heel gezellig. Ik weet gelukkig 99% zeker dat ik over ga met school, dus dat is heel mooi! Ik moet nog een paar dingen inhalen en heb al een en ander ingehaald. Mijn eerste les was wiskunde, maandag het eerste uur… School is veel minder zelfstandig dan ik gewend ben (geraakt), wat het best lastig maakt. De striktheid en gestructureerdheid zijn wennen. 183 dagen bepaalde ik hoe, wat en wanneer ik leerde -mits ik het goed bijhield-. Nu moet ik weer dagelijks in de lessen 50 minuten naar docenten luisteren, waar ik dat anders misschien in 10 minuten zelf gedaan had. Het is een kwestie van wennen denk ik, maar als ik kon kiezen zou ik wel weten hoe ik het aanpakte. Het is vreemd dat de vrijheid waaraan ik zo gehecht aan ben geraakt, nu weer weg is. Wat mooi is, is dat ik ben aangenomen voor het HPG (Honours Programma van de Gymnasia). Dat gaat volgend schooljaar van start en ik mag een project naar eigen invulling gaan doen, ook tijdens school. Ik weet nog niet precies hoe ik het wil aanpakken; iets met fotografie, (pre)colleges op de uni, debatteren of iets culinairs, het wordt vast iets leuks!
Afgelopen zaterdag was er een SaS-reünie, en afgezien van onze Portugese SaSsers waren alle leerlingen er, het was echt ontzettend gezellig. We hebben het met elkaar niet alleen gehad over thuiskomen (want dat was de bedoeling) maar eigenlijk vooral over van alles en nog wat, over alles en niks. Aansluitend ben ik nog met een groepje Amsterdam ingeweest, vervolgens zijn we naar Den Haag gegaan waar we gelogeerd hebben en de volgende dag weer de stad in geweest zijn. Het was echt heel erg leuk! Het was heel vreemd om daarna weer naar huis te gaan in plaats van naar het schip, het voelde net als vrije tijd tijdens School at Sea.
‘It’s all over now, and although I’m mostly used to it, my mind still hasn’t fully comprehended it. I’ll be walking through the garden, smell a smell that used to be so familiar, but now seems from another life. There are moments that I still drift, lost on the oceans of memory. Feeling purposeless, because on the ship there was always something to do, and a reason for it.
This chapter of my life is over now, and a new one has begun. This ship has sailed far away, forever chasing the sun.’
(Dit is ook geschreven door India, ik sluit me er volledig bij aan.)
En nu? De draad weer oppakken, nog even knallen op school en dan een prachtige zomer tegemoet. Ik ga Carolina en Jorge opzoeken op Faial, iets waar ik ontzettend naar uitkijk! Ik wil weer varen en ga ongetwijfeld talloze nieuwe ervaringen en uitdagingen tegemoet. Ik ben alweer aan het oppassen, ga binnenkort weer voor het eerst bij Sjaal met Verhaal werken en ik wil na de vakantie nog meer gaan werken, om nieuwe avonturen te plannen.
Ik wil School at Sea, de crew, mijn medeleerlingen en uiteraard mijn sponsors bedanken voor het mogelijk maken van de geweldige ervaring die ik heb mogen opdoen!
Dit is waarschijnlijk een van mijn laatste blogs, dus ook iedereen die dit heeft gelezen: leuk en bedankt! (+ wees Edith dankbaar omdat ze altijd alles heeft geupload toen ik er niet was)
Er zullen binnen nu en ooit trouwens nog een paar filmpjes verschijnen.
Dankjulliewel en tot ziens,
Nikki
NIKKI OP REIS 