NIKKI OP REIS

Bermuda, dat is dat eiland van die driehoek toch? Ja precies, maar gelukkig hebben we die overleefd.

Bermuda ligt als een gemorste verfspetter op de kaart, alsof iemand bij het schilderen van de aarde per ongeluk een druppel groen liet vallen op het helderste blauw. Bermuda, een eiland waarvan ik me niet echt een voorstelling kon maken, al wist ik wel dat het heel erg mooi zou moeten zijn, want daar had iedereen het de hele tijd over. Bermuda, een eiland met een bizarre economie, hyperbeleefde mensen, een rijke historie, palmbomen, Nederlands aandoende temperaturen, Westers gevulde supermarkten, 7 golfbanen, oude, vervallen forten, ontzettend schattige, pastelkleurige huisjes met witte daken, oneindig veel verborgen baaien en stranden en rust.

Er stonden een aantal activiteiten gepland voor Bermuda, een lezing van een econoom, een uitwisseling met een schoolschip en voorgaande jaren waren ook naar een dolfinarium geweest. Helaas ging dat allemaal niet door voor ons, best jammer. In plaats daarvan kregen we de dag nadat we aan waren gekomen de hele dag vrije tijd. Samen met Thore, Guus en Gwen besloot ik naar Hamilton te gaan, net zoals ongeveer het hele schip deed. Hamilton is een sprookjesachtige stad, ietwat koloniaal aandoende huisjes in alle tinten pastel, met hun helderwitte daken. Helaas was het de hele dag grijs, grauw en regenachtig. Mede daardoor kwamen de standen en de huisjes die we vanuit de bus zagen minder goed tot hun recht, maar ach, je kan niet alles hebben.

In Hamilton hebben we redelijk wat tijd gespendeerd aan wifi. Op Cuba functioneerde de wifi niet echt, dus de meeste mensen had ik vanuit Panama voor het laatst gesproken, en dat is natuurlijk al best weer een tijd geleden. We zijn ook naar een aantal winkels gegaan. Het was vreemd om weer door een supermarkt met volledig gevulde schappen te lopen. Overal waren westerse producten en zelfs de groente en fruit afdeling leek net op de Albert Heijn! Ik heb mezelf getrakteerd op sushi, van het zakgeld dat ik nog had. $7,50 kostte het, maar goed, voor een keer was het het waard. We besloten de bus terug naar St. George’s te nemen en daar hebben we ook nog even rondgelopen en gewifid.

De volgende dag hebben we aan school gewerkt. Omdat Marit, Veerle en ik goed lopen met school kregen we van Sam de opdracht om Quinten te helpen met het schoonmaken van de machinekamer, feest!… Ik was zo nu en dan oprecht verbaasd over de witte verf die onder dikke, aangekoekte lagen stof, olie en weet ik veel wat voor dampen vandaan kwam. Toen we de jerrycans met afvalwater en olie kwamen legen in het stadje kregen we wel wat verbaasde blikken toegeworpen. Maar goed, 3 meiden in overalls, met zwarte vegen op hun gezicht en die gore jerrycans naar de stort slepen zijn hier misschien ook geen dagelijkse verschijning. Na een douche en een lunch met een warm soepje ging school weer verder. Het gaat best wel goed met school! Ik heb de tweede proefwerkweek nu bijna af en ga daarna zo hard mogelijk aan proefwerkweek 3 werken. Die proefwerkweek is pas over 6 weken, maar alles wat ik nu doe hoef ik niet in de meivakantie in te halen, dus dat is mooi meegenomen. School gaat overigens erg goed, ik loop dus een paar toetsen achter, maar dat is omdat we in de Caribbean weinig tijd voor school hebben gehad en nu weer meer, het is niet echt te vergelijken met thuis. Ik loop al bijna weer gelijk en dan loop ik waarschijnlijk zelfs voor vanaf de Azoren. Mijn cijfers zijn goed dus ik heb er vertrouwen in dat ik na de meivakantie weer prima mee kan doen op school.

Daarna hebben we nog een halve schooldag gehad. ’s Middags zijn we met z’n allen gaan uitwaaien in St. George’s. We liepen naar een soort fort, met lege woningen. We hebben daar verstoppertje gedaan maar al snel liepen we door naar een ander fort, dat was echt ontzettend gaaf. Er bleek een enorm stelsel van gangen onder het verlaten fort te zijn. We liepen door de gangen en klommen door gaten waardoor we in de droogstaande gracht terechtkwamen. Nadat we een pad door de wilde begroeiing hadden gemaakt klommen we door een ander gat weer de gangen in, en op een gegeven moment kwamen we bij een schacht die recht naar beneden ging. Met de zaklamp en een stuk hout schatten we dat het zo’n 3 meter was, en met behulp van Isa en Marit heb ik me in de schacht laten zakken, waar weer een nieuw gangenstelsel onder bleek te zitten! Bizar gaaf en een beetje spooky. Toen ik het verkend had vond ik een andere uitgang naar boven, via daar kwam de rest toen ook en we hebben er nog even met een groepje rondgelopen.

Toen we terugkwamen op het schip was het alweer tijd voor huttenwissel! We hebben zelf een indeling mogen maken en ik lig samen met Denise, Maud en Iris in hut 3, super leuk! We hebben geloot over de bedden en helaas lig ik onder het raam, dat betekent condenswater in m’n bed, ach ja… Ik heb het wel heel schattig ingericht met allemaal fotootjes, lampjes, slingers en brieven aan de muur. Het voordeel van het raam is dat je licht hebt, en dat je rechtop in bed kan zitten. Zoals een Cruijff zou zeggen: ‘elk nadeel heb ze voordeel’.

Vandaag hebben we aan school gewerkt en vanochtend heb ik een toets gemaakt. We mochten nog even naar de kant om de laatste dollars uit te geven (ik heb nog 12 cent nu…) Vanmiddag vertrekken we en dan gaan we naar de Azoren, alweer de laatste stop voor thuiskomst… Het weer ziet er gunstig uit, we moeten deels om een depressie heen, maar verder is het prima. Het zal in het gunstigste geval zo’n 9 dagen duren, maar dan moeten we constant 8,355 knoop varen en dat gaat ‘m heel waarschijnlijk niet worden. Hoe dan ook, tot op de Azoren! Liefs, Nikki

Pm inmiddels is de Regina Maris weer vertrokken, hier wat foto’s van de afgelopen dagen.